Sterrenkindje | vlinderkindje | Wolkenkindje | Stil geboren kindje of een engeltje.
“Als een rups er niet meer is, leeft hij verder als een vlinder”. Een mooie gedachte. De vlinder is het symbool van voortbestaan. Toen ik in de eerste weken na het overlijden van Senna een vlinder zag vliegen, zei ik hem gedag. Maar of hij echt een vlinder is, dat denk ik eigenlijk niet.
Als iemand is overleden dan spreken we vaak in beelden van een ster, vlinder of engel. Dat wil niet zeggen dat ze dat ook zijn, maar de gedachte kan wel ontzettend waardevol zijn.
Een nieuw woord in de dikke Van Dale: Sterrenouder
Ik lees veel terug op internet dat er vóór sterrenouder, geen officieel woord bestond voor ouders die een kindje verliezen. Niet in het Nederlands, Frans, Turks, Engels etc. Sterouder klinkt positief en is goed te vertalen in andere landen. Natuurlijk heeft iedereen zijn eigen mening. De ene ouder vindt het mooi, de ander zegt: “Mijn kindje is geen ster.”
Hoe dan ook vind ik het ontzettend fijn en belangrijk dat er een woord is opgenomen in onze Nederlandse taal, ook al klikt het niet bij iedereen. Ik geloof sowieso niet dat er een woord kan bestaan die echt de ‘lading dekt’. Een woord die aangeeft hoe groot alle gemis, trots en liefde is. Dat er (h)erkenning is gekomen in de Nederlandse taal, is natuurlijk een stap in de goede richting. De bedenker van dit woord zei zelf;
“Wanneer er voor iets geen woord bestaat,
bestaat het niet écht.”
Ik kies sterrenmama
Ik las een verhaal waarin beschreven stond dat sterren wachten om naar de aarde te kunnen terugkeren. Wanneer je als het donker is naar de hemel kijkt, zie je af en toe een vallende ster. Er stond beschreven dat dit een zieltje is die weer naar de aarde gaat om geboren te worden. Het heeft voor mij persoonlijk niets met godsdienst te maken. Het is een ‘schitterend’ symbool. Ons kindje is fysiek niet meer bij ons, maar blijft schitteren in onze herinneringen. Sommige mensen zeggen dat we allen uit sterrenstof zijn gemaakt en tot sterrenstof weer terugkeren.
Ook kies ik voor sterrenouder, naar analogie met sterrenkind, een woord die de Van Dale omschrijft als een ‘overleden kindje dat nu als een ster aan de hemel staat’. Het belangrijkste is, denk ik, dat het benoemd kan worden.
Symbolisch, want wanneer ik een vlinder voorbij zie vliegen, dan praat ik even tegen Senna. Wanneer ik een wandeling maak door het bos, kijk ik heel even omhoog en stuur ik een kusje naar de wolken. Wanneer ik naar bed ga en zijn foto welterusten wens, voel ik mijn mannetje bij me, als een engeltje heel dichtbij. Iedere dag brengt hij mij kracht en hoop voor de toekomst; een zonnestraaltje door de regen, zoals een regenboogkindje.
Voor mij hebben ‘sterrenouder’ en ‘sterrenkind’ elkaar omarmd. Een schitterend symbool, die mijn mannetje laat stralen. En bovendien zijn we allemaal naar de aarde gekomen om licht te brengen.
